لالی انتخابی کودکان چیست؟
لالی انتخابی کودکان اختلالی است که در آن کودک توانایی صحبت کردن و فهم کلمات را دارد.
ولی در اكثر موارد از صحبت کردن امتناع می کند.
می توان اینگونه بیان کرد که در برخی مواقع و با برخی از اشخاص حرف می زند ولی در زمانی دیگر از صحبت کردن، حتی با افراد نزدیک امتناع می کند.
در موارد حاد این احتمال وجود دارد که کودک با والدین خود هم صحبت نکند ولی با اشیا و اسباب بازی هایش صحبت کند. معمولا این کودکان از صحبت کردن در مکان های عمومی نیز ناتوانند.
لالی انتخابی کودکان زمانی است که کودک نمی تواند در شرایط خاصی صحبت کند، اما می تواند در مکان های دیگر خوب صحبت کند.
به عنوان مثال، ممکن است کودکی در مدرسه نتواند صحبت کند، اما در خانه بدون مشکل صحبت کند. این یک وضعیت نادر و بسیار دشوار در دوران کودکی است.
عدم درمان صحیح و اصولی آن می تواند مشکلاتی جدی تر در مدرسه و موقعیت های اجتماعی ایجاد کند.
کودک مبتلا به لالی انتخابی ممکن است موقعیت های اجتماعی خاصی را بسیار استرس زا ببیند.
این ممکن است باعث اضطراب شدید شود که کودک احساس کند نمی تواند صحبت کند. لالی انتخابی به دلیل امتناع عمدی کودک از صحبت کردن ایجاد نمی شود.
در برخی موارد، کودک ممکن است مشکلات گفتاری دیگری نیز داشته باشد. اما در بسیاری از موارد ممکن است کودک زمانی که احساس راحتی می کند اصلاً مشکلی برای صحبت کردن هم نداشته باشد.
لالی انتخابی اغلب در کودکان بسیار خردسال، در حدود سنین 2 تا 4 سالگی شروع می شود.
اما ممکن است تا زمانی که کودک مدرسه را شروع نکند، تشخیص داده نشود.
بنابراین با خواندن نشانه هایی که در ادامه آمده است با اختلال لالی انتخابی کودکان آشنا شوید و به محض مشاهده نشانه ها برای درمان اقدام کنید.
علل لالی انتخابی کودکان
هیچ علت شناخته شده ای برای لالی انتخابی وجود ندارد. محققان هنوز در حال تحقیق و پژوهش در خصوص عواملی هستند که می تواند منجر به لالی انتخابی کودکان شود.
موارد زیر می توانند به صورت احتمالی، منجر به بروز این اختلال در کودکان شوند:
- یک اختلال اضطرابی.
- روابط خانوادگی ضعیف.
- مشکلات عدیده فرزندپروری.
- تعارض میان والدین.
- مشکلات فرهنگی خانواده.
- مسائل روانی درمان نشده.
- مشکلات عزت نفس.
- مشکل در پردازش صدا.
- مشکل گفتار یا زبان، مانند لکنت زبان.
- سابقه خانوادگی اختلالات اضطرابی.
- یک تجربه آسیب زا.
- لالی انتخابی می تواند وراثتی هم باشد.
ریسک ابتلا به لالی انتخابی کودکان
سابقه خانوادگی این بیماری ممکن است خطر ابتلای کودک شما را به لالی انتخابی، افزایش دهد.
در صورتی که اختلالات اضطرابی در خانواده شما وجود داشته باشد، ممکن است فرزند شما نیز احتمالاً نشانه‌های لالی انتخابی را نشان دهد. یک رویداد آسیب زا نیز ممکن است خطر ابتلا را افزایش دهد.
نشانه های لالی انتخابی کودکان
نشانه اصلی لالی انتخابی یک ماه یا بیشتر عدم صحبت کردن کودک؛ فقط در موقعیت های اجتماعی خاص است.
البته در صورتیکه این مشکل نشانه ثانویه از اختلال دیگری مانند اتیسم و یا اشکالات عدیده گفتاری، نباشد.
برخی از کودکان مبتلا به لالی انتخابی ممکن است علائم دیگری را نشان دهند که در ادامه آمده است.
در صورت تداوم مشاهده نشانه ها در کودک، رسیدگی تخصصی و درمان ضروری خواهد بود:
- اضطراب
- کناره گیری اجتماعی
- اختلال وسواس فکری عملی
- افسردگی
- تاخیر رشد
- اختلالات ارتباطی
- اختلالات دفع (ادرار یا مدفوع).
- منفی گرایی
- کمرویی بیش از حد
- رفتارهای مقابله ای
- عدم تماس چشمی (در زمانهایی که با او صحبت می کنید به شما نگاه نمی کند)
- وسواس، کناره گیری و انزوای اجتماعی
- وابستگی
- امتناع از مدرسه رفتن
- اختلالات رفتاری مانند قشقرق
- بی اختیاری ادرار و یا مدفوع
- به کار بردن دست و سر به جای سخن گفتن
- ژست های بدنی و تکرار یک کلمه و یا واژه به صورت تکراری و یکنواخت
تشخیص و درمان لالی انتخابی کودکان
روانپزشک کودکان و یا روانشناس بالینی کودک و نوجوان می تواند با انجام بررسی ها دقیق و مصاحبه نخصصی با والدین، وجود این اختلال را در کودک تشخیص دهد.
در کاردرمانی و گفتاردرمانی کوشا در منطقه یوسف آباد تهران، اختلال لالی انتخابی کودکان در خلال جلسات بازی درمانی و موسیقی درمانی حل و فصل می شود.
ضمن اینکه جلسات ویژه مشاوره فرزندپروری؛ برای اینکه والدین دقیقا بدانند که در مواجهه با این اختلال چگونه رفتار کنند، برگزار خواهد شد.
در صورت تمایل با کوشا تماس بگیرید.
حمایت از کودکان با تشخیص لالی انتخابی
اگر کودک شما لالی انتخابی دارد، برای ایجاد مهارت های گفتاری و اعتماد به نفس به حمایت شما نیاز دارد. کارهای زیادی وجود دارد که می توانید انجام دهید که در ادامه آمده است.
در خانه چه کنیم؟
- اضطراب فرزندتان از صحبت کردن را بپذیرید. بگذارید فرزندتان بداند که اگر زمانی که از خانه دور است یا شما صحبت نکند، دچار مشکل نمی شود.
- وقتی با فرزندتان خلوت می کنید، تلاش ها و دستاوردهای او در صحبت کردن را تحسین کنید، به ویژه زمانی که به نقاط عطف می رسند.
- الگوی رفتار مثبت و مطمئن در موقعیت های اجتماعی. به عنوان مثال، به مردم لبخند بزنید، سلام کنید و از آنها بپرسید که وقتی آنها را ملاقات می کنید چگونه هستند.
- در مورد مواقعی که احساس اضطراب می کنید با فرزندتان صحبت کنید و این که چگونه با تنفس آرام، خودگویی مثبت و انجام کارها آن را مدیریت می کنید. این به کودک شما کمک می کند تا بفهمد که صحبت کردن در مورد احساسات منفی اشکالی ندارد.
- با فرزندتان کتاب‌هایی بخوانید که درباره احساسات متفاوت صحبت شده است. اینها می توانند به کودک شما کمک کنند تا چالش های خود را درک کند و به او ایده هایی در مورد چگونگی بروز و بیان احساساتش ارائه کند.
- روی هر تلاشی که فرزندتان برای صحبت کردن انجام می دهد تمرکز کنید. در مورد پیشرفت فرزندتان صبور باشید و سعی کنید ناامیدی را برای خود نگه دارید. این به کودک شما کمک می کند تا اعتماد به نفس لازم برای صحبت کردن را ایجاد کند.
گفتگوهای روزمره ضروری است.
- به جای پاسخگویی به جای فرزندتان، فرزندتان را تشویق کنید که از ارتباطات غیرکلامی استفاده کند تا بتواند بخشی از مکالمات باشد. به عنوان مثال، اگر شخصی از فرزند شما بپرسد چند سال دارد، می توانید بگویید: “سارا، تو 5 ساله هستی” و دست خود را با 5 انگشت بالا نگه دارید. کودک شما می تواند با تکان دادن سر یا صحبت پاسخ دهد.
- به کودک خود فرصت دهید تا به سوالات پاسخ دهد. اگر پاسخ دادند، به گفتگو ادامه دهید. اگر پاسخ ندادند، سعی کنید سوال را به صورت یک سوال بله یا خیر یا یک انتخاب ساده بیان کنید. به این ترتیب کودک شما می تواند با اشاره یا با گفتن یا اشاره به یکی از گزینه ها پاسخ دهد.
- به فرزندتان کمک کنید تا در مکان‌هایی خارج از خانه‌تان ارتباط برقرار کند، اما مطمئن شوید که انتظارات شما با توانایی‌های فرزندتان مطابقت دارد. به عنوان مثال، اگر کودک شما هنوز در حال استفاده از کلمات خارج از خانه شما است، ممکن است بتواند به یک مورد در منو اشاره کند.
- به کودک خود فرصت دهید تا صدای خود را گرم کند و به تدریج به فعالیت ها بپیوندد. به عنوان مثال، در حالی که بازی کودکان دیگر را تماشا می کنید، با آنها صحبت کنید. به تدریج به کودکان نزدیک شوید تا فرزندتان بتواند به آنها بپیوندد.
- اگر کسی از شما می‌پرسد که چرا فرزندتان صحبت نمی‌کند، به او بگویید که این چیزی است که فرزندتان روی آن کار می‌کند. به عنوان مثال، “سارا در خانه صحبت می کند.” او یاد می گیرد که با صحبت کردن در مکان های دیگر احساس راحتی کند.
شبکه حمایت از فرزند شما
- به معلمان، بستگان، دوستان خانواده و سایر مراقبان بگویید که فرزندتان به لالی انتخابی مبتلا است. به آنها اجازه دهید بهترین راه های تعامل با فرزندتان را بدانند. این ممکن است شامل برخی از نکات مکالمه بالا باشد.
- با معلمان فرزندتان برای برنامه ریزی برای انتقال کودک به پیش دبستانی یا مدرسه همکاری کنید. به عنوان مثال، در شروع سال تحصیلی جدید، از فرزندتان بخواهید که در کلاسی با کودکان آشنا قرار بگیرد. یا فرزندتان را به یک کلاس درس جدید ببرید و بخواهید با معلم جدیدش ملاقات کند و مدتی را صرف یک بازی غیرکلامی کند.
- قرارهای بازی را در خانه با دوستان فرزندتان ترتیب دهید. فعالیت هایی را تنظیم کنید که به آرامش کودک شما کمک کند، مانند حباب زدن، بازی با توپ یا ترامپولن زدن. هر چه زمان بازی طولانی تر باشد، احتمال اینکه فرزند شما شروع به برقراری ارتباط کند بیشتر است.
تداوم اختلال لالی انتخابی کودکان اصلا خوب نیست
این اختلال در کودکان ریشه اضطرابی دارد.
در واقع کودک در زمانی که احساس امنیت، راحتی و آرامش به هر دلیلی نداشته باشد، از صحبت کردن با انتخاب خودش و آگاهانه، امتناع می ورزد. ممکن است این وضعیت در مدرسه و یا سایر مکان های عمومی که کودک در آنها رفت و آمد دارد بروز کند.
تداوم این اشکال در کودکان اصلا خوب نیست. اولین و مهمترین مساله همان اضطرابی است که درمان نشده است و دوم اینکه کودک توانایی داشتن ارتباط موثر را از دست می دهد و در خلال زمان این نشانه ها تشدید خواهد شد.
برای درمان حتما اقدام کنید.
با ما تماس بگیرید و به رنج کودکتان پایان دهید.
در خصوص لالی انتخابی کودکان یکی از منابع مطلب فوق را در اینجا مطالعه کنید.